نقش انتقال دانش ضمنی در توانمندسازی کارکنان

امروزه توانمندسازی کارکنان از مباحث مهم مدیریت منابع انسانی سازمان ها به حساب می آید و در این میان مهم آن است که هر کدام از افراد سازمان چه احساسی نسبت به توانمندبودن خود دارند. با مرور ادبیات و نوشته های مربوط به توانمندسازی کارکنان، نقش و جایگاه دانش ضمنی و تبدیل آن به دانش صریح و قابل انتقال در بین سایر کارکنان به روشنی قابل توجه می باشد. این مقاله به بررسی رابطه انتقال دانش ضمنی با احساس توانمندی کارکنان در دانشگاه های پیام نور استان مازندران می پردازد. پژوهش از نوع پیمایشی بوده و داده های مورد نیاز با استفاده از ابزار پرسش نامه و به روش نمونه گیری تصادفی از بین تعداد 173 نفر از کارکنان جامعه مورد مطالعه و گردآوری شده است. برای آزمون فرضیات از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. نتایج تحقیق بیان گر وجود رابطه معنی دار بین متغیرهای پژوهشی است. به این معنی که بین انتقال دانش ضمنی از یک سو و توانایی کارکنان در تصمیم گیری، پذیرش مسؤولیت تصمیم گیری از سوی کارکنان، دسترسی کارکنان به ابزارهای مرتبط با تصمیم گیری و اجرا و در نهایت، پذیرش مسؤولیت پی آمدهای تصمیم از سوی کارکنان از دیگر سو، رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.